Geschiedenis Apeldoornse Woongroep 2000
Hoe het begon
Het idee voor een woongroep is in 1998 is ontstaan bij een vijftal ouders van leerlingen van de zmlk-school de Zonnehoek in Apeldoorn.
Tijdens het laatste jaar, dat hun kinderen nog op deze school kunnen blijven, komen zij regelmatig bij elkaar om samen te praten over de toekomst van hun kinderen.
Het zou toch wel heel fijn zijn als deze groep, die het zo goed met elkaar kan vinden, bij elkaar zou kunnen blijven en later niet in verschillende instellingen terecht komt.
De ouders besluiten de ideeën uit te werken onder de werktitel “woongroep 2000”.

Het nieuws van de woongroep verspreidt zich al gauw en zo komen er ouders bij van jongeren die andere scholen voor verstandelijk beperkten hebben bezocht, zoals de openbare van Voorthuysenschool.
Op 11 juni 2003 wordt bij de notaris de Stichting Apeldoornse Woongroep 2000 opgericht.

Het maken van plannen
Het clubje ouders wendt zich in eerste instantie tot de Sociaal Pedagogische Dienst, het tegenwoordige Mee Veluwe. De SPD brengt hen in contact met instellingen, die woonhuizen voor gehandicapten hebben. Na gesprekken met een aantal instellingen wordt gekozen voor de JP van den Bent stichting, omdat deze stichting al veel ervaring heeft met kleinschalige woonvormen. Aan genoemde stichting wordt om hulp gevraagd bij het verwezenlijken van de droom van de ouders.

De jongeren moeten zich natuurlijk thuis voelen in hun nieuwe woning, daarom worden bij hen eerst interviews afgenomen om hun woonwensen in beeld te brengen.
Vervolgens bezoeken zij samen met hun ouders diverse woonprojecten in de regio waar jonge mensen met een beperking een plekje hebben gevonden.
Tijdens een bezoek aan “Het Wereldhuis”  in Voorthuizen weet iedereen precies hoe de toekomstige woonplek er zal moeten uitzien.
De jongeren hebben daar zelfstandige woonunits met een eigen sanitaire voorziening en er is ook een gezamenlijke woonruimte.
De zorg voor de bewoners wordt uitbesteed maar de ouders houden zelf de regie.

De lange weg naar realisatie
Nu het duidelijk is wat iedereen wil, kunnen de volgende stappen worden gezet.
Er moet een bouwlocatie worden gevonden, een woningbouw corporatie die de appartementen wil bouwen en natuurlijk is er ook medewerking van de gemeente nodig. Vooral dat laatste blijkt echter nog niet zo eenvoudig.
Met de gemeente is het moeilijk om afspraken te maken, de ouders worden van de ene ambtenaar naar de andere verwezen. Aanvankelijk wordt gekeken naar een bouwlocatie in het nieuwbouw gebied Zonnehoeve, maar aan de gemeentelijke planvoorbereiding komt maar geen eind.
Er worden gesprekken gevoerd met woningbouw corporaties, maar die worstelen allemaal met het probleem van een beperkte woningbouw in de sociale sector.

Sommige ouders kunnen niet zo lang wachten en zoeken andere oplossingen voor hun kinderen, maar gelukkig kunnen er steeds nieuwe ouders worden gevonden, die mee willen doen met het project.

De laatste loodjes
In 2005 lijkt het er eindelijk op dat er schot in de zaak komt.
De woning corporatie De Goede Woning biedt de woongroep aan om mee te doen aan een project, dat wordt gerealiseerd in de Apeldoornse metaalbuurt, het gebied, dat ligt tussen de Arnhemseweg, de Aluminiumweg en de Hoenderparkweg.
De nieuwe naam voor dit gebied wordt: Het Monument
Hier worden sommige huizen gesloopt, anderen gerenoveerd en ook nieuwe woningen gebouwd. Het karakter van het voormalige tuindorp blijft echter bewaard.

Nu is er opeens veel te doen voor de ouders, daarom worden er diverse commissie ingesteld. Zo komt er een bouwcommissie, om de wensen van de toekomstige bewoners te bespreken met de architect, en een sponsor commissie om de nodige financiële ondersteuning van fondsen, stichtingen en bedrijven voor elkaar te krijgen. Ook wordt er een website ingericht om aan belangstellenden duidelijk te maken waar de woongroep voor staat.

Omdat het toch nog lang gaat duren voor de bouw kan beginnen wordt er, als tussenoplossing, door de Van den Bent stichting een grote woning aan de Nieuwendijk beschikbaar gesteld, waar bij toerbeurt enkele jongeren kunnen wonen.  
Het is wel een beetje behelpen, de woonvertrekken zijn  gehorig, erg klein en de trap is nauw, maar de jongeren kunnen op deze manier toch een beetje wennen aan het wonen op zichzelf.

Om de groepsgedachte levend te houden worden er door de contactcommissie regelmatig groepsactiviteiten georganiseerd zoals een huifkartocht, bowlen, een avondje stappen, gezellige avond en vossenjacht.

De voorbereiding van de bouw verloopt moeizaam, allerlei overheidseisen ten aanzien van bouw- en brandveiligheid houden de zaak op.
De ouders houden hun hart vast voor weer nieuwe tegenvallers, want ze hebben net toezeggingen gekregen voor sponsorgelden voor meubels en keukens in de gezamenlijke ruimtes. De gulle gevers kunnen niet te lang wachten, binnen een bepaalde termijn moet het geld zijn besteed.
Het gaat inderdaad weer mis, dit heeft alles met de financiering te maken en met de financiële problemen waarin woningstichting De Goede Woning komt te verkeren.
Er komt opnieuw een periode van onzekerheid.

Bestemming bereikt
Begin 2009 komt er eindelijk een oplossing voor de problemen en tot grote opluchting van de ouders gaat dan in april 2009 de eerste spade in de grond.
De ouders, de jongeren en vooral de leden van de bouwcommissie volgen de bouwactiviteiten op de voet.

Op 8 februari wordt het eerste complex van 6 appartementen opgeleverd aan de Plutoniumweg en vervolgens op 12 februari het tweede complex bestaande uit 8 appartementen aan de Radiumweg.
Beide appartementcomplexen, met de karakteristieke uitstraling van gewone tuindorpwoningen, bevatten gezamenlijke kook- recreatie- en eetruimten.
 
De jongeren kunnen nu aan de slag om samen met hun ouders hun eigen appartement in te richten. Dankzij de bijdragen van de sponsors, die de woongroep zijn blijven steunen kunnen ook de gezamenlijke ruimtes worden ingericht.

Op 1 maart verhuizen de eerste bewoners naar de Plutoniumweg (de drieslag) en op 15 maart kunnen de appartementen aan de Radiumweg (de vierslag) in gebruik worden genomen.

De jongeren hebben eindelijk hun eigen plekje gevonden, hun droom is uitgekomen.